انعکاس نگاه های آلود

آدمی موجودی لذت جو است که دوست دارد از همه حواس خود به نوعی لذت

بردد،

هر چند پیوسته در شناخت لذت دچاراشتباه می شود و خود و دیگران را به خطر می افکند .

 نگاه برای انسان هنگامی منشا لذت است که با تمرکز همراه باشد و ذهن را به

خدمت بگیرد. فلسفه چشم چرانی جز این نیست که فرد با تمرکز در هنگام نگاه و

 استخدام تخیلات ،در دنیای خیال به هوسرانی می پردازد . در حقیقت لذت نگاه برگرفته از تخیلات است .

نگاه و تخیل را هیچ گاه نمی توان از یکدیگر جدا ساخت و بیننده،هر چند پاکدامن

باشد و نگاه هوس آلود نکند ،نمی تواند ذهن را از تخیل غیر ارادی برهاند . با نگاه متمرکز به چهره زیبا و مناظر شهوت انگیز ،ذهن برای ارضای غریزه تحریک

شده ،به صحنه سازی می پردازد و از خصوصیات پیدا و نا پیدای آنچه دیده است ،تصویری خیالی درست می کند و انسان دچار خیال ،به بهره وری جنسی

 می پردازد . در چنین حالتی ،ذهن فعال و قدرتمند انسان دچار نوعی رکود و

 اختلال می شود و از تفکر در امور متعالی و نو آوری سازنده  دور می ماند و

 به ورطه نوعی استثمار فکری مرموز می لغزد که وی رااز هر تفکر دیگرباز می دارد .

این پدیده ذهنی نخستین عامل به وجود آورنده زمینه گناه برای جوانان است .

 با دور شدن جوان از تربیت انسانی و دینی ،چشم او ،که از لطیف ترین اعضای